Ranjeet's Experience in Airtel Delhi Half Marathon.

MY EXPERIENCE OF RUNNING AIRTEL DELHI HALF MARATHON 2016

:- RANJEET RAI

My name is Ranjeet Rai. I have run many marathons with team Run with Roshni. I hope to get opportunities to run with the team in the near future too. I feel very proud to say that I belong to Team Run with Roshni. The vision of the Run with Roshni Foundation (RWRF) is to create Gorkha runners who will win gold medals for India in the Olympic Marathon. I want to see the vision of the Foundation being fulfilled.

I have visited many places in India with team Run with Roshni. It is only because of RWRF that my dream of visiting places like Hyderabad, Bangalore, Shillong, Kolkata and now Delhi has been fulfilled. I not only visited these beautiful cities but I also got the opportunity to run in the Marathons organised in them.

I participated in the Airtel Delhi Half Marathon of 20th November 2016. My experience of running in this Marathon was the best among all the Marathons I have participated in till date. Five runners from Team RWRF along with Roshni Didi (didi is elder sister) began our journey to Delhi from Kalimpong on 16th November, 2016. We reached NJP around 1 pm. We had lunch together and boarded our train to Delhi at 2 pm.

It was for the first time that Roshni Di was also travelling with us. We got to learn many things from her. She not only mentored us about running in Marathons but also gave important lessons which will be very useful for us in our lives. I felt very happy and I would like to thank her for being always there for us. I hope that Roshni Didi will continue to guide us like this in the future too. 

Our train was running almost 4 hrs late and so we reached Old Delhi Station only at midnight. Arrangements for our stay had been made for us at the Jawaharlal Nehru Stadium Sports Hostel by our Honorable MP for Darjeeling Sri SS Ahluwalia Sir. He had sent cars to pick us up from the station itself. We reached the Hostel at 2 am and slept around 3 am.

Next morning, Roshni Di took us for a practice run at the Jawaharlal Nehru Stadium. It was the spot for our start as well finish for the Marathon too. I felt very happy and proud to run inside the Jawaharlal Stadium.

On 20th November 2016, the day for the Delhi half marathon was a very good one for our team. I personally finished my Half Marathon ( 21 KM) with a timing of 1 hr and 18 mins. Prior to this, my personal best timing had been 1 hr 23 mins. I felt very proud to have improved my timing by 5 mins.

After the Marathon, we were given an opportunity to meet with Mr.SS Ahluwalia our Honorable MP from Darjeeling along with the GTA Chief Mr. Bimal Gurung and Roshan Giri. I had the best experience of my life in Delhi till date.

I would like to offer my humble gratitude  to PUMA for providing me with running gear and the registration for ADHM 2016. PUMA has provided me with three pairs of running shoes, Tshirts and shorts for the year 2016. I am hopeful to get continuous support from PUMA in the future too. Thank you very much.

Note- Handwritten note in Nepali was typed by Roshni Rai, which was later translated into English by Mr. Mohanraj Thakuri and edited by Mrs. Sheila Rai Fudong.

रनजीत राईको अनुभव एयरटेल दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६ मा

                       एयरटेल दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६

रनजीत राई

म रनजीत राई “रन विथ रोशनी” को प्रोजेक्टबाट धेरै म्याराथनहरु कुदिसकेको छु अनि आउने दिनहरुमा पनि कुदन् पाउने आशा राखेको छु। म आफैलाई “रन विथ रोशनी” टिमको रनर हुँ भन्दा गर्व लाग्छ। “रन विथ रोशनी फाउण्डेसन”, को उदेश्य गोर्खा रनरहरुले अलोम्पिग म्याराथनबाट भारतको निम्ति स्वर्ण पदक जितेर ल्याउने हो। म यस उदेश्य पुर्ण भएको हेर्न चाहान्छु।

मैले म्याराथन कुदेर नै धेरै ठाउहरु घुम्ने मौका पाए। यदि “रन विथ रोशनी फाउण्डेसन” नभएको भए, मुम्बइ, हैदराबाद, बगंलोर, शिलाङ, कोलकत्ता, दिल्ली हेर्न मेरो सपना, सपना मात्र रहने थियो होला। तर आज “रन विथ रोशनी फाउण्डेसन” को साहयताले मैले यि सबै ठाउहरु जाने मात्र होइन् तर यी शहरहरुमा हुने म्याराथनहरुमा भाग लिने मौका पाइ सकेको छु।

२० नोभेम्बर २०१६ मा मैले एयरटेल दिल्ली हाफ म्याराथनमा भाग लिने मौका पाए। अरु सबै जग्गाहरुको भन्दा मेरो दिल्लीको अनुभव एकदमै राम्रो रहयो। हामी पाँचजना रनरहरु, रोशनी दिदी लगायत, १६ नोभेम्बर २०१६ को दिन दिल्लीको लागी कालेम्पोङ्बाट प्रस्थान गरयौ। हामी दिउसो १ बजे, न्यु जलपाइगुडि पुग्यौ अनि खाना खाएर २ बजे ट्रेनमा चडयौं।

यसपाली हामीसित पहिलो पल्ट रोशनी दिदी पनि यात्रा गर्नु हुदै थियो। यात्राको समय, दिदीको बाट म्याराथनबारे अनि अरु बिष्यमा हामीले धेरै कुरोहरु सिक्ने मौका पायौ। दिदीले हामीलाई म्याराथनबारे मात्र होइन तर हाम्रो जिवनमा चाहिने धेरै कुरोहरु बताउनु भयो। त्यसको निम्ति म एकदमै खुशी छु अनि दिदीलाई धन्यबाद दिन चाहान्छु। आउदो दिनहरुमा पनि दिदीसित यात्रा गर्ने मौका पाउछु होला भन्ने आशा राखेको छु।

हाम्रो ट्रेन ४ घण्टा ढिलो भयो। हामी १७ नोभेम्बर २०१६, मध्य रातको १२ बजे दिल्ली पुग्यौ। हाम्रो दार्जीलीङको संसाद आलुवालीया सरले हामीलाइ बस्ने बन्दोबस्त जवारहाल नेहरु सटेडियमको स्पोर्टस हसटेलमा मिलाइ दिनु भएको थियो। उहाँले नै हामीलाई दिल्ली स्टेसनमा गाडी पनि पठाइ दिनु भएको थियो। हामी हस्टेल पुग्दा रातीको २ बजि सकेको थियो। हाम्रो रुम पाएर सुत्दा ३ बजि सकेको थियो।

हामीलाई भोलिपल्ट रोशनी दिदीले जवारहाल नेहरु सटेडियमको वरिपरि कुदन लानु भयो। हाम्रो म्याराथनको शुरु हुने अनि सकिने ठाउ पनि जवारहाल नेहरु सटेडियम नै थियो, जसले गर्दा हामी सबै खुशि थियौ। नेहरु सटेडियम भित्र पसि रनीङ गर्न पाउदा त आफुलाई झन गर्व लाग्यो।

२० नोभेम्बर २०१६ को दिन, दिल्ली म्याराथन हाम्रो टिमको निम्ति एकदमै राम्रो भयो। मैले १घण्टा १८ मिनटमा हाफ म्याराथन (२१कि मि) पुरा गरे। यस भन्दा अघि मैले १घण्टा २३ मिनटमा मात्र हाफ म्याराथन पुरा गर्न सकिरहेको थिए । मैले ५ मिनट समय improve गर्न सकेकोमा म आफै गर्व गर्दछु।

म्याराथन पछि हामीले संसाद आलुवालिया सर, जि टि ऐ चिफ बिमल गुरुङ सर अनि रोशन गिरि सरलाई पनि भेटने मौका पायौ। अरू म्याराथनहरु भन्दा दिल्ली म्याराथनको अनुभव मेरो निम्ति सर्वश्रेष्ठ अनुभव हो। अन्तमा पुमा कम्पनीले मलाइ २०१६ सालमा तिन जोडि जुत्ता, तिन जोडि टिसर्ट, तिन जोडि हाफ प्यान्ट साथै दिल्ली म्याराथनको निम्ति रेजिस्ट्रेन गरिदिएर साहयता गरेकोमा म एकदमै अभारी छु। भविष्यमा पनि पुमाबाट साहयता पाउने आशा राखेको छु।

बिनोद तामाङको अनुभव दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६मा

दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६

बिनोद तामाङ

२० नोभेम्बर २०१६ मा सम्पन्न भएको दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६ (Airtel Delhi Half Marathon) को निम्ति रोशनी दिदीले चायनाको “जेट लिङग बायोटेक” (Z-Link Biotech) बाट मेरो निम्ति सहयोग मिलाइ दिनु भएको थियो। मैले स्कुलबाट सजिलै अनुमति पनि पाउन सके, जसको निम्ति म एकदमै खुशी छु।

मैले दिल्ली हाफ म्याराथन २०१६ (२१.०९७ कि मि), १ घण्टा  १७ मिनट ५७ सेकेण्ड मा सकेर आठौ स्थान प्राप्त गरे। तर म खुशी छुइन्, कारण मैले यस म्याराथनको निम्ति खुबै राम्रो ट्रेनीङ गरेको थिए। मैले यस म्याराथन १ घण्टा १२ मिनटमा सक्ने तारगेट राखेको थिए। तर १६ कि मि देखी भुडी दुखेकोले कुदन् नै सकिन अनि मेरो तारगेट पुरा गर्न पनि सकिन्।

मलाई यस म्याराथनमा लगाउनु भनेर, सितम्बर महिनामा नै रोशनी दिदीले “Z-Link Biotech” प्रिन्ट गरेको टिसर्ट दिनु भयो। हामीले म्याराथनमा भाग लिदा कुनै पनि कुरो नया लगाउनु हुदैन् कारण त्यती लामो दुरी कुत्दा हामीलाई सबै कुरो सुबिधा भएको हुनु पर्छ। दिदीले मलाई, बेलुकीको ५ बजे तिर, कालेम्पोङको सुपरमार्केटमा टिसर्ट दिनु भएको थियो। त्यस पछि म केश काट्न सुपरमार्केटमा नै हजामकोमा गए। मैले पालो पर्खन् पर्ने हुदा, छेवैको चौकीमा बसेर, त्यहाँ भएको एउटा म्यागजीन पढन थाले। जब मेरो पालो आयो, मैले मेरो टिसर्ट अनि म्यागजीन, टेबल माथी राखेर केश काट्न बसे। केश काटेर हेर्दा, टेबल माथी मेरो टिसर्ट छैन रहेछ। हजामलाई सोद्धा, रकभेल स्कुलको एकजना बिधार्थीले लग्यो भन्नु भयो। म १ कि मि, दौडीदै रकभेलको हस्टेलमा पुगे। तर गेट बन्द भइसकेको रहेछ। मैले एउटा भाईलाई बोलाएर, मेरो टिसर्ट खोजेर ल्याइदियौ भने रु १००/- (एक सय रुपियाँ) दिन्छु भने। त्यो भाइले एक घण्टामा टिसर्ट खोजेर ल्याइदियो। टिसर्ट पाए पछि म ढुक्क भएर घरतिर लागे। घर पुग्दा रातीको ९;३० बजिसकेको थियो।

४ नोभेम्बर २०१६ को दिन, मनसोङ भन्ने ठाउमा ६ कि मिको एउटा रेस भएको थियो। “Z-Link Biotech” प्रिन्ट भएको टिसर्ट सजिलो भएकोले गर्दा, त्यस दिन पनि मैले त्यही टिसर्ट लगाएर दौडे। ६ कि मि, १८ मिनट ७ सेकेण्डमा कुदेर मैले प्रथम स्थान ओगटें। घर फर्केर आए पछि पुरा थाकेको महसुस भयो । त्यसैले गर्दा, ब्यागबाट लुगाहरु ननिकाली सुते। भोलि पल्ट ब्याग हेर्दा, टिसर्ट छैन रहेछ। मेरो साथीको बाइक पैचो मागेर, अत्तालीदै, १५ कि मि टाढो मनसोङ गए। बाटोमा टिसर्ट पाइन् भने दिदीलाई के भन्नु सोच्दै गए। धन्न मैले हिजपल्ट राखेको ठाउमा नै टिसर्ट पाए।

हामी १६ नोभेम्बर २०१६, मा कालिम्पोङबाट बिहान ९ बजे हिडेका थियौ। न्यु जलपाइगुढीबाट हामी अप्रानह २;३०बजे ट्रेनमा चढेका थियौ। हामी टिमबाट ५ जनाले दिल्ली म्याराथनमा भाग लिन गइरहेका थियौ। रोशनी दिदीसित पहिलो पल्ट यात्रा गर्दा, हामीले धेरै कुरोहरु सिक्नसक्यौ। दिल्ली हामी १७ नोभेम्बर २०१६ को राति १२ बजे पुग्यौ। हाम्रो बस्ने ब्यवसथा जवाहारलाल नेहरु सटेडियममा भएको थियो।

म्याराथन सके पछि हामीले, दार्जीलिङको संसाद श्री आलुवालीया सर, जिटिए चिफ श्री बिमल गुरुङ सर अनि रोशन गिरि सरलाई पनि भेटने मौका पायौ। म्याराथनले गर्दा, यसता सुनौलो मौकाहरु पाएकोमा म एकदमै अभारी छु।

अन्तमा “Z-Link Biotech” ले मलाई दिल्ली म्याराथनमा भाग लिनको निम्ति साहयता गरेकोमा धेरै धेरै धन्यबाद दिन चाहान्छु। रोशनी दिदीको साहयताले गर्दा हामीले भारतको भिबिन्न ठाउहरुमा गएर म्याराथनमा भाग लिने मौकाहरु पाइरहेका छौ। दिदीलाई पनि धेरै धेरै धन्यबाद। यसरी नै आउदो दिनहरुमा पनि तपाईहरुको यस्तै साहयता पाइरहनेछु भन्ने आशा राखेको छु।

Binod's Experience in Airtel Delhi Half Marathon.

MY AIRTEL DELHI HALF MARATHON EXPERIENCE 

: Binod Tamang

Roshni Di (Di means elder sister) provided me with sponsorship from China's "Z-LINK BIOTECH" for the Airtel Delhi Half Marathon (ADHM) held on the 20th of November 2016. I was happy to be granted permission by my school to participate in this Marathon.

I finished ADHM by covering 21.097 kms in 1 Hour 17 min. & 57 Secs. , thus securing the 8th position in the race. I was quite disappointed and unhappy with my performance as I had trained very hard for this event. My actual target was to finish it in a timing of 1 hour and 12 mins but while running I developed an acute pain in my stomach which slowed down my speed and I couldn't finish at my targeted timing.

Three months prior to the Marathon, Roshni Di had given  me a T-shirt provided by China's Z Link Biotech exclusively for this marathon as we had to wear the required gear for the run. Di gave me the T-shirt in Kalimpong Supermarket around 5 PM in the evening following which I went directly for a Haircut to a nearby salon. I had to wait for my turn so I kept my T-shirt aside on a chair and started reading a magazine. When my turn came, I kept the magazine and T-shirt in the same place and sat down for my haircut. When done, to my absolute horror, I found my T-shirt missing from the place I had kept it in. I asked the barber and he told me that may be a student from Rockvale Academy had taken it. I ran towards the school Hostel which was about a km away from there. I found the gate locked as it was already very late. Luckily, I saw a boy inside the gate and requested him to look for my T-shirt and to please bring it back if he could. I also promised him a reward of Rs.100. Fortunately, after waiting for almost an hour, he managed to find my T-shirt and bring it back to me. I was so relieved. I returned home at around 9:30 PM after all this hullabaloo.

On the 4th of November, there was a 6kms Road race at a nearby place called Mansong. I participated there too. As my Z Link Biotech Tshirt was very conformable for running I wore the same on the day of the race. I secured 1st position in the race with timing of 18 Min 7 sec. I was tired after the race so I went back home and slept without unpacking my bag and checking whether all my gear was there. Next morning, when I woke up and opened my bag, to my horror I again found that by now very important to me T-shirt missing from the bag. I somehow managed to borrow my friend's Bike and frantically went to search for it around 15 kms away to Mansong. I was very sad and also very scared thinking about how to face Roshni Di, if I don’t find the T-shirt. Miraculously, I found the Tshirt at the friend’s home in Munsong, where I had stayed for a night before the race day. I was so relieved and ecstatic to lay my hands on my beloved Tshirt once again.

Five of us runners and Roshni Di moved from Kalimpong on 16th November at around 9 AM. We boarded our train from NJP station to Delhi at around 2: 30 PM. It was a good experience to travel with a person like Roshni Di from whom we get to learn a lot about running and about a host of other important subjects. We reached New Delhi at midnight and went directly to Jawaharlal Stadium where our accommodation and other necessary arrangements had been arranged for.

After the Marathon, we were given a wonderful opportunity to meet our most gracious and Honorable MP (Member of Parliament for Darjeeling) Sri.SS.Ahluwaliaji. We met GTA Chief Mr. Bimal Gurung and Mr. Roshan Giri too. It was a memorable moment for me for which I will always be grateful for to Roshni Di.

 
Last but not the least, I  would like to offer my everlasting gratitude to Z-LINK BIOTECH for sponsoring me to participate in ADHM 2016. With the help and guidance of Roshni Di we are getting so many opportunities to run at various prestigious Marathons across India for which I shall be ever grateful to her. I hope and pray that she will keep guiding us like this in the future too. Thank you Roshni Di, thank you China's Z Link Biotech. Thank you 

रमेश तामाङले चार दिन भित्रमा दुइवटा रेस जिते।

चार दिन भित्रमा दुइवटा रेस जिते।

रमेश तामाङ

कालिम्पोङ

म रमेश तामाङ, पुर्व समलबोङ खासमल, कालिम्पोङ निवासी श्री हेम कुमार तामाङको छोरा, तपाईहरु समक्ष मेरो म्याराथनको अनुभव बाडन लागिरहेको छु। सर्वप्रथम म ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसन’ लाई धन्यबाद दिन चाहान्छु किनभने यहि फाउण्डेसन द्वारा मैले २०१२ देखि थुप्रै म्याराथनहरुमा भाग लिने मौकाहरु पाइरहेको छु। मैले कालिम्पोङको SUMI SCHOOL देखि बाह्रौ श्रेणी उतिर्ण गरे पश्चात हाल प्रथम बर्ष BPed (Bachelors in Physical Education) , Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), Guwahati मा अध्यानरत छु।

आज म माहाराष्ट्रको सतारा जिल्लामा हुने म्याराथन अनि इन्टर युनिभर्सीटि रेस जुन चाहि ग्वालियरमा सम्पन्न भएको थियो, यी दुइ रेसहरुको अनुभव बारे लेख्न गइरहेको छु। यस बर्ष सतारा हिल म्याराथन १८ सितम्बर २०१६ मा भएको थियो अनि त्यसमा मैले पनि भाग लिने मौका पाएको थिए। २४ अप्रेल २०१६ मा, ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसनले’ टिमको अनुभवी रनरहरुको निम्ति एउटा हाफ म्याराथन कालिम्पोङ देखि पेदोङ सम्म आयोजना गरेको थियो।

यस म्याराथनको मुख्य उदेश्य थियो, टिमबाट दुइजना रनरहरुलाई सतारा हिल म्याराथनको निम्ति चयन गर्नु। मैले त्यस म्याराथन १ घण्टा २१ मिनटमा पुरा गरी प्रथम हुन सकेको थिए भने, उत्तम भुजेल दोस्रो भएको थियो। त्यस पछि हामी दुइलाई ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसनको’ संस्थापिका रोशनी राई दिदीले सतारा हिल म्याराथनको निम्ति चयन गर्नु भयो। हामीलाई सतारा हिल म्याराथनको निम्ति श्री प्रकाश वाणीले (ACP Mumbai Police Retd.) sponsor गर्नु भएको थियो। उहालाई म आन्तरीक ह्रदयबाट धन्यबाद दिन चाहान्छु।

८ सितम्बर २०१६को दिन, म युनिभर्सिटीको एउटा दौडमा पनि प्रथम भएर, आफ्नो युनिभर्सिटीलाई ग्वालियरमा हुने दौडमा प्रतिनिधित्व गर्नु पर्ने भयो। भाग्यवंश मैले युनिभर्सिटीको DEAN लाई धेरै दिन अघि नै सतारा हिल म्याराथनमा भाग लिन जानको निम्ति छुट्टी मागी राखेको थिए। १४ सितम्बरको दिन उत्तम भाईसित NJP बाट ट्रेनमा चढि, १६ सितम्बरको दिन हामी मुम्बई पुग्यौ। रोशनी दिदी धेरै ब्यस्त भएको कारण हामीलाई लिन स्टेसन आउनु भ्याउनु भएन। उहाले फोनबाट नै कसरी लोकल ट्रेनमा चढी बेलापुर भन्ने ठाउ जानु भनि सिकाउनु भयो। दिदीसित हाम्रो बेलापुर स्टेसनमा नै भेट भयो। दिदीले हामीलाई एक रात बस्नको निम्ति नायर हस्टेलमा बन्दोबस्त गरिदिनु भएको रहेछ। भोलि पल्ट १७ सितम्बर २०१६ को बिहानै अरु मुम्बईका रनरहरुसित बसमा चढि सतारा तिर लाग्यौ। अप्रान्ह २;३० बजे हामी म्याराथन Expo पुग्यौ अनि हाम्रो Running bib थाप्यौ। हामी बस्ने होटेल पुग्दा बेलुकीको ६ बजिसकेको थियो। हामी बेलुकीको खाना खाएर छिट्टै आराम गरयौ। १८ सिलम्बर २०१६ को बिहान हामी ४;३० बजे उठेर ब्रेकफास्ट खानु गयौ। त्यस पछि १० मिनट हिडेर हामी म्याराथन शुरु हुने ठाऊमा गयौ। म्याराथन ठिक ६ बजे शुरु भयो। मैले यस म्याराथनलाई हल्कासित गर्ने अठोट गरेको थिए कारण दुइदिन पछि मैले युनिभर्सिटीलाई प्रतिनिधित्व गरेर अर्को दौडमा पनि भाग लिनु थियो। म injury हुनबाट बाच्न चाहान्थे। ४ किलोमिटर सम्म म elite रनरहरुसित नै कुदिरहेको थिए। त्यस पछि बिस्तारै मैले मेरो रफ्तार कम्ती गरे। १०.५ किलोमिटर उक्कालो कुदे पछि u turn लिएर फेरि ओरालो कुदनु पर्ने थियो। मलाई एकदम रमाईलो लागीरहेको थियो। ओरालिमा मैले एक दुईजना रनरहरुलाई जिते।१८ किलोमिटर पुगे पछि म इण्डियन क्याटागोरिको चौथो स्थानमा छु भन्ने थाहा भयो। मैले रफ्तार बडाए अनि एउटा रनरलाई जितेर अघि निसके। मैले यो म्याराथन १ धण्टा २३ मिनटमा पुरा गरेर इण्डियन क्याटागोरिमा तेस्रो भए। उत्तम भाई दोस्रो स्थानमा आएछ। एकछिन थकाई मेटाएर म हटेल गई मोबाइल लिएर आए अनि रोशनी दिदीलाई फोन गरे। दिदीले २ घण्टा ३० मिनटमा म्याराथन सक्नु भएछ। उत्तम भाई दोस्रो अनि म तेस्रो भएको खबर सुनेर दिदी पुरा खुशी हुनु भयो।

हामीलाई sponsorगर्नु हुने प्रकाश वाणी सरसित पनि हाम्रो भेट भयो। उहा पनि हाम्रो परिणाम सुनेर धेरै खुशी हुनु भयो। केहि क्षण पश्चात पारितोषिक बितरणको निम्ति सबै बिजय भएका रनरहरुलाई सटेजमा बोलाइयो, तर मलाई बोलाइएन्न्। मेरो बदली तिनीहरुले चौथो हुने ब्यक्तिलाई स्टेजमा बोलाए। हामी सबै छक्क परयौ। रोशनी दिदीले म्याराथन आयोजकहरुसित भेटने कोशिश पनि गर्नु भयो तर बेसि भिड भएको कारण हामीले भेटन् सकेनौ। मलाई धेरै दुःख लाग्यो तर दिदीले पछिबाट परिणामको सहि खोजि गरिदिनु हुने आसवासन दिनु भयो। म ढुक्क भए।

उत्तम भाईलाई चाहि दोस्रो स्थानको पारितोषिक ग्रहण गर्न उनिहरुले स्टेजमा बोलाएका थिए। पारितोषिक बितरणको कार्यक्रम सके पछि हामी होटेल गएर नुहाइ धुवाई गरयौ। त्यस पछि तयार भएर रोशनी दिदीलाई बिदा मागे अनि मेरो आफ्नो पर्ने नानालाई (दिदी) भेट्न पुणे तिर लागे। मैले सतारा हिल म्याराथनबाट धेरै अनुभव बटुले अनि धेरै कुराहरु पनि सिकने मौका पाए। तेस्रो स्थानको पारितोषिक मलाई नदिएकोमा पुरा बिस्वाद लागिरहेको थियो। यसता कुराहरु जीवनमा भई नै रहन्छ भनी आफैले आफैलाई शान्ताउना दिए।

साझपखं पुणे पुगे। नानाले मलाई नै पर्खिरहनु भएको रहेछ। पुणेबाट मैले युनिभर्सिटीको सरलाई फोन गर्दा युनिभर्सिटीको गेम ग्वालियरमा २० सितम्बरमा नभएर २१ सिनम्बरमा हुने थाहा पाए। म यस गेमको निम्ति चयन भई सकेकोले गर्दा सरले मलाई भोलि पल्ट नै ग्वालीयर आउनु भन्नु भयो। बेलुकी नानासित दिल्ली जाने सल्लाह भयो। नानाले २० सिनम्बर २०१६को ८बजे बेलुकी पुणेबाट दिल्ली जाने फ्लाइटको टिकट काटिदिनु भयो।

दिल्ली एयरपोर्टबाट Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), ग्वालियर जो चाहि मेरो मुख्य युनिभर्सीटि हो, त्यहा जानको निम्ति नानाले नै एउटा गाडी ओनलाइन बुकिंङ गरिदिनु भएको थियो। रातिको १०;३० बजे म दिल्ली एयरपोर्ट पुगे। समानहरु निकालेर बाहिर निस्कदा ११;३० बजि सकेको थियो। मलाई गाडीले पर्खिरहेको थियो। LNIPE ग्वालियर पुग्दा बिहानको ५ बजिसकेको थियो। ड्राईबरले गाडीको मिटर हेरेर रु ७१००/- (रुपियाँ सात हजार एक सय) भाडा भयो भन्यो। म त अरकच्च परें। मैले त भाडा बेसी भन्दा बेसी भयो भने रु ४०००/- (रुपियाँ चार हजार) हुन्छ होला भनी सोचेको थिए। धन्न् मेरोमा भाडा तिर्न पुग्ने पैसा रहेछ।

रिमरिम उज्यालो हुदै थियो। मेरो LNIPE ग्वाहाटिको परिचय पत्र हेरे पछि सेक्युरिटी गार्डले गेट खोलिदियो। युनिभर्सीटि भित्र पसेर सरलाई फोन गरे तर सरले फोन उठाउनु भएन्। के गरौ के गरौ भए।सेक्युरिटी गार्डले मलाई रेस शुरु हुन आटयो भनि बतायो अनि उसले हस्टेल जाने बाटो बताइदियो। हस्टेल गएर लुगा फेरे अनि रेस शुरू हुने ठाउमा गए। भारतभरि भएको Lakshmibai National Institute of Physical Education को क्रस कन्ट्ररी रेस सलेक्सन शुरु हुन् १५ मिनट मात्र बाकी थियो। म रात भरि सुतेको थिइन्। फलाइटमा पहिलो चोटि चढेको थिए, निन्द्रा के लाग्थ्यो। गाडीमा ड्राइबरलाई पनि निन्द्रा लाग्छ भनेर मलाई सुतनु नै नदिने। रातिको बाटो नयाँ जग्गा कतै केहि हुन्छ कि भन्ने मलाई डर पनि लागी रहेको थियो।

६;३० मा रेस शुरु भयो। १२ किलोमिटर कुदनु पर्ने थियो। रात भरि नसुति यात्रा गरेकोले मेरो शरीर थाकेकै भए पनि मलाई भित्र मनबाट नै अलग किसिमको आत्माबिशवास आइ रहेको थियो। मैले हल्का सित रनिङको रफतार बडाउदै गए। अरु रनरहरुलाई जित्दै जादा आफै छक्क पनि पर्दै थिए। मलाई चम्तकार भएको जस्तै म्हसूस भइरहेको थियो। १२ किलोमिटर, मैले ४२ मिनट ५६ सेकेण्डका पुरा गरेर, प्रथम भए।

रेस पछि नुहाएर, खाजा खाए अनि रोशनी दिदीलाई फोन गरि खुशिको खबर सुनाए। दिदीले पनि मलाई दुईवटा खबरहरू दिनु भयो। पहिलो त सतारा हिल म्याराथनको अनलाइन परिणाममा मेरो नाम नै तेस्रो स्थानमा प्राकाशित भएको अनि अर्को चाहि दिदीले चायना माउन्टेन म्यराथनमा भाग लिन जानको निम्ति विसा पाउनु भएछ। मलाई एकदम खुशी लाग्यो।

हामीलाई सतारा हिल हाफ म्याराथनमा भाग लिन sponsor गर्नु भएकोमा फेरि पनि म प्रकाश वाणी सरलाई धन्यबाद दिन चहान्छु। अन्तमा रोशनी दिदीले हामीलाई यति सुनौलो मौकाहरु दिनु भएकोमा मुरी मुरी धन्यबाद। भविष्यको दिनहरुमा पनि तपाईको आर्शीबाद अनि मायाहरु पाई रहनेछु भनि आशा गर्दछु।

मैले ग्वालियरमा प्रथम भएर, बंगलोरमा हुने अर्को क्रस कन्ट्ररी रेसमा जाने मौका पाए। २८ अक्टोबर २०१६ को बंगलोरमा भएको क्रस कन्ट्ररी रेसमा भारत भरिको दिग्गज रनरहरु आएका थिए। मेरो पोजिसन नआए पनि मैले धेरै कुराहरु सिक्न पाए।

नोट;- रमेशले Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), Guwahati एडमीशनको बेला १००० मिटर रेस २ मिनट ४३ सेकेण्डमा पुरा गरेर LNIPE, Guwahati को १० बर्षको रेकर्ड तोडेका छन्। रमेशको आर्थीक अवश्था त्यति बलियो छैन तर उसको हिम्मत धेरै छन्। रमेशले २९ मई २०१६मा रनिङ एण्ड लिभिङले आयोजन गरेको सिक्किम म्याराथनमा दोस्रो स्थान ओगटी रु ५००००/- (पचास हजार) नगद पुरष्कार जितेका थिए। उनले त्यही पैसाले LNIPE, Guwahati मा एडमीसन लिएका हुन। रमेशले नगद पुरष्कारहरु भएका म्याराथनहरु जितेर पुरा गर्ने भनि सोचेका थिए तर बाहिरका म्याराथनहरुमा भाग लिन युनिभर्सीटिबात छुट्टी मिलाउन मुशकिल पर्ने जस्तो देखिन्दैछ।

त्यसैकारण ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसनले’ रमेशको पढाइको निम्ति फण्ड उठाएर साहयता गर्ने निधो गरेका छन्। ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसन’ एउटा पंचिकृत ट्रस्ट हो, जसले डोनरहरूलाई 80G अथवा इन्कम टयाक्स एकसम्सन सर्टिफिकेट पनि दिन सक्छन। रमेशलाई साहयता गर्न इच्छुक महानुभावहरुले ‘रन विथ रोशनी फाउण्डेसनलाई’ runwithroshni@gmail.com मा इमेल लेखि सम्पर्क गर्नु सकनु हुनेछ.।

Experience of winning a cross country race after travelling whole night without sleep.

Ramesh Tamang

Kalimpong

My name is Ramesh Tamang. My father’s name is Mr. Hem Kumar Tamang. I am from Samalbong Khasmal in Kalimpong Sub Division, District Darjeeling. I am very grateful to Run with Roshni Foundation for providing me the opportunities to run different marathons since 2012. After completing class twelve from SUMI School, Kalimpong, currently, I am pursuing 1^st year, BPed (Bachelors in Physical Education) from Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), Guwahati.

Today, I am going to share my experiences from Satara Hill Half Marathon and Inter University Race, which were conducted in Satara District of Maharastra and Gwalior respectively. Satara Hill Half Marathon was on 18^th September, 2016 for which Run with Roshni Foundation conducted a selection half marathon from Kalimpong to Pedong on 24^th April, 2016. Only the experienced runners from team Run with Roshni could participate in Selection half marathon in which, I came first with the finish time of 1hr 21minutes and Uttam Bhujel came second. Roshni Didi, who is the founder of Run with Roshni Foudation selected two of us for Satara Hill Half marathon. I am very grateful to Mr. Prakash Wani, ACP Mumbai Police (Retd.), who had sponsored us to run Satara Hill Half Marathon.

On 8^th September, 2016, I won a race in university and I got selected to represent my university in Gwalior. Thankfully, long time back I had requested our Dean for leave of eight days to go to run Satara Hill Marathon. On 14^th September, 2016, I boarded train from NJP with Uttam and we reached Mumbai on 16^th September, 2016. 

Roshni Didi was very busy, hence she could not come to receive us in the station. She explained us over the phone, how to travel by local train to Belapur from Thane station. We met Didi in Belapur station. She had arranged accommodation for us in Nair Hostel Belapur.

Ramesh and Uttam in Belapur Station.

Next day early in the morning, we left Belapur for Satara by bus along with other runners from Mumbai. We reached marathon expo at around 2;30pm and collected our running bibs and guddi bags.

Uttam, Roshni Didi and myself.

By the time, we reached hotel, it was already 6pm.We had early dinner and went to bed. 18^th September, we got up at 4;30am and we had our breakfast. After walking for 10mins, we reached the start line.

Selfie with Roshni Didi

Marathon started exactly at 6am. Two days after, I had to participate in university’s event, hence I decided not to race in Satara Hill Half Marathon. I wanted to avoid any kind of injury. Till 4km, I was running with the elite runners, after that I started running easy. After running 10.5km uphill, we had to take u turn and we had to run downhill. Route was beautiful and I was enjoying my race. In downhill, I overtook many runners.

When I reached 18km, I got to know that I was in 4^th place in Indian Category. I increased my speed and I overtook one runner. I touched the finished line in 1hr 23minutes and I secured third place. Uttam came in second place. After taking rest for sometime, I went to the hotel to get my mobile. I called up Roshni Didi, who had finished her half marathon in 2hrs 30mins. I gave her the good news that Uttam came second and I came third in India category. She was very happy.

We met our sponsor Mr. Prkash Wani and gave the good news to him as well, he was also very happy for us.

With Prakash Wani Sir and Madam.

 After sometime, they called all the winners on the stage for prize distribution but they did not call my name on the stage. Instead they called a person, who finished the marathon after me. We all were shocked. Roshni Didi tried to contact the organisors but due to the crowd, she could not reach upto them. I felt very sad but Roshni Didi assured me that she would do the needful to get the result corrected.

Uttam was called on the stage to collect his second prize. After the prize distribution, we went to the hotel. I got fresh and I took the permission of Roshni Didi to leave for Pune, where my cousin was waiting for me. I learnt a lot from the experiences of Satara Hill Marathon. I was very upset for not getting called on the stage to receive my third prize. I was assuring myself by saying that such things only teaches us good lesson in life.

I reached Pune in the evening. My cousin was waiting for me. From Pune, I called up my university’s professor from whom I got to know that our University’s cross country race in Gwalior was postponed from 20^th September to 21^st September. I was selected for that event, hence Sir asked me to come to Gwalior the next day itself. My cousin sponsored my flight ticket from Pune to Delhi. My flight was at 8pm on 20^th September, 2016.

To go to Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), Gwalior, which is my main university, my cousin had booked an online car for me. I landed in Delhi at 10;30pm. By the time, I collected my luggage and came out, it was 11;30pm. Driver was waiting for me. It was 5am in the morning, when I reached LNIPE, Gwalior. I was shocked, when driver told me that total fare to reach LNIPE, Gwalior from Delhi Airport was Rs. 7100/-. I was thinking that maximum car fare would be Rs.4000/-. Thankfully, I had enough money to pay the driver.

After checking my student identity card of LNIPE Guwahati, Security Guard opened the gate. I called up my professor but he did not attend my call. I was nervous for not knowing what to do next. Security guard told me that Inter University Cross Country Race was about to start and he also showed me the way to hostel. As soon as I reached the hostel, I changed my cloths and left for the start line of the race. There was only 15mins left to start the Inter University Cross Country race. I had not slept whole night. I had travelled for the first time by flight; hence I did not get any sleep in the flight. In the car, Driver did not allow me to sleep saying that seeing me sleeping, he would also feel asleep. It was a new place and I was travelling at night, I was scared also to sleep in the car.

Race started exactly at 6;30am. It was 12km race. My body was very tired after travelling without any sleep but deep inside, I was feeling very confident. I started increasing my speed. I was surprised myself, when I was overtaking other runners. It was like a miracle for me. I came first with the finish timing of 42mins 56secs. I got selected for All India University Cross Country Race, which was 26^th October, 2016. I could not secure position in All India University Cross Country Race but I gained lots of experiences from it.

After the race, I got fresh and I had my breakfast. I called up Roshni Didi to give the good news. Didi gave me two more good news. Firstly she told me that online result of Satara Hill Half marathon shows my name on third position (Indian category) and secondly Roshni Didi got the visa to travel to China to participate in Chenese Mountain marathon. I felt very happy.

I am very grateful to Mr. Prakash Wani for sponsoring us to run Satara Hill Half Marathon. I am always indebted to Roshni Didi for providing golden opportunities to run various marathons for many of us. I hope in future also the blessings and love of Roshni Didi will remain the same for me.

Note;- For getting admission in Lakshmibai National Institute of Physical Education (LNIPE), Guwahati, apart from other test, there was a 1000mtrs race. Ramesh broke the record of university by running the distance of 1000mtrs in 2mins 37secs. Earlier record of University was 2hrs 40secs.

Ramesh came second in Running and Living Sikkim marathon, which was on 29^th May, 2016 and he got the cash prize of Rs.50000/-. With that money he took admission in LNIPE, Guwahati. It will take 4yrs for Ramesh to complete BPed (Bachelors in Physical Education). His annual expenditure is Rs. 40000/-, which he was thinking to bear by winning the cash prizes in different marathons. However he says that he may not get the leave from University to participate in the marathons. Therefore, Run with Roshni Foundation has decided to help Ramesh by raising funds for his education. Run with Roshni Foundation is a registered Charity Trust, who can provide 80G Tax Exemption Certificate to all the donors. If you are interested to support Ramesh, please do write email to runwithroshni@gmail.com.

म्याराथन एउटा साधना हो

myaaraqanaa e]Ta saaQanaa hao.

laoiKka roaSanaI ra[-

[nTrnyaaSanala myaaraqana rnar Aina

sa,sMqaaipka rna ivaqa roaSanaI fa]NDosana.

4 A@Toabar 2016 koa ihmaalaya d-pNamaa EaI kmala BaUjaolaWara ilaiKt laoK pZo piC malaa[- pina myaaraqanabaaro koih lao#na mana laagyaao .kmalajyaUkao laoK jaanakarImaUlak Aina raocak laagyaao . tr ]halao laoKnau Baekao “myaaraqanalao e]Ta maanaoarHjanaa%mak Kolakoa $p naO ila[-sakokoa C” Bannao vaa@ya Ailak pcaona malaa[-.]haMlao myaaraqanakoa [ithasabaaro lao#nau BaeC tr myaaraqana kit iklaoaimaTrkoa hunC Bannao kih pina ]llaoK ga-nau Baena rhoC.]haMlao lao#nau Bae JaOM myaaraqanakoa naamakrNa caaMih ga`IsaolaI isapahI ifillapa[Dsa yauw BaUima myaaraqanabaaT kudor rajaalaa[- ibajayakoa Sausamaacaar idna eoqoansa samma kudo piC naO Baekao hao.

Mmyaaraqanakoa durI saMQaO 42 iklaoaimaTr Aina 197 imaTrkao hMudC Aina haf myaaraqanakao durI caaMih 21 iklaoaimaTr Aina 97 imaTr hMudC.tr kunaO pina daOD p`ityaaoigatalaa[- myaaraqana Bannau caaMih galat hao.kmalajyaulao laoKo Anausaar 15 Agast 1969 kao idna Baekao daOD p`ityaaoigata vaosT pao[nTdoiK naqa- pao[nTsamma 6maa[la durIkao iqayaao.%yasaOlao yasa daODlaa[- myaaraqana Banna imaldOna\. %yasalaa[- 6 maa[-la rosa Banna saiknC.

yasta rosah$ 1969 doiK naO dajaI-ila= Krsaa=maa hunao garokao jaanakarI paer KuSaI laagyaao. sabaO [nTrnyaaSanala  myaaraqana pura gana-kao inaimt 6 GaNTakao samaya idekao hunC. Mmyaaraqana 6 GaNTakao samayamaa pura ganau-kao inaimt 6 maihnaa AByaasa gana- ja$rI hunC.ma AafO myaaraqana rnar Baekaolao, 10 iklaoaimaTr Banda baosaIkao durI kud\nao rnarlaa[- ekdmaO Aadr gadCu-. iknaBanao 10 iklaoaimaTrkao durI kud\nau pina QaorO naO AByaasa gana-u pC-.

Baartmaa p`aofosanala myaarqana QaorO AiGa doiK Bae pina 2004 maa maumba[- myaaraqanakao Aayaaojanaa Bae doiK maa~ emMaocaur rnarh$lao pina myaaraqanamaa Baaga ilana qaalaokao hao. maOlao 2007 doiK kUnaO baYa- naibara[- maumba[- myaaraqanamaa Baaga ilarhokI Cu. 2012 saala doiK rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanalao dajaI-ila=kao gaaoKo- rnarh$laa[- maumba[-,,, ,hOdrabaad ,baoMgalaaor ,isalaa=, , dmana ,satara AadI myaaraqanah$maa Baaga ilanakao inaimt saahyata gairrhoka Cna\.hamaIisat myaaraqanamaa Baaga ilana Aa]nao rnarh$lao dajaI-ila=maa hunao p`aya jasaao sabaO myaaraqanah$maa Baaga ila[- sakoka Cna\.]naIh$baaT qaaha pae Anausaar Aihlao samma kunaO pina rosamaa 42 iklaoaimaTr Aina 197 imaTrkao durI kudaekao COna\.

2015 saala doiK rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanalao 1 ma[-kao idna kailampao= haf myaaraqanakao Aayaaojanaa gadO-Aaekao C\.yasa myaaraqanamaa hamaI tIna janaa pu$Ya Aina tIna janaa maihlaa rnarh$laa[- cayana garI janavarImaa hunao maumba[- myaaraqanamaa laanao garoka CaMO.ma ikTana garor Banna sa@Cu sava-p`qama dajaI-ila= ijallaamaa rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanalao 1 ma[- 2015 maa kailampao= haf myaaraqana zIk 21 iklaaoimaTr Aina 97 imaTr baa[-klao naapor Aayaaojanaa garokao hao.2015 saalamaa kailampao= haf myaaraqanamaa Baaga ilana maumba[-baaT 5 janaa rnarh$ Aaeka iqae Banao 2016 saalamaa maumba[-baaT 8 janaa rnarh$ Aina boagaMlaaorbaaT 7 janaa rnarh$ Aaeka iqae. maumba[- Aina baogaMlaaorbaaT Aaeka rnarh$ sabaOlao gaarimana laaer daODoka iqae.gaarimana GaiD jastO hunC. yasamaa ija ip esa (GPS) hunC, , jasalao durI bata]C.Baartmaa gaarimanakao dama $ 20000 /- Banda baosaI pC-. gaarimanamaa kailampao= haf myaaraqanakao durI 21 iklaaoimaTr Aina 97 imaTr doKa]da baaihrbaaT Aaeka rnarh$ QaorO KuSaI Baeka iqae.

4 A@Taobar 2015 maa dajaI-ila= raoTrI klaba Aina rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanakao t%vaQaanamaa raoTrI    dajaI-ila= myaaraqanakao pihlaao pTk Aayaaojanaa Baekao iqayaao.yasa myaaraqanamaa Ta[-ima= icap pina lyaa[-ekao iqayaao. Ta[-ima= icapWara rnarh$lao myaaraqana kit samayamaa saikyaao Baina rokD- gana- saiknC. raoTrI     dajaI-ila= myaaraqana Banda pihlaa kihlao pina dajaIila= ijallaamaa Ta[-ima= icapkao p`yaaoga Baekao iqaena\.Ta[ima= icap maumba[-baaT Ta[ima= ToknaaolaaojaIlao BaaDamaa ilaer Aaeka iqae Aina %yasakao BaaDa $ipyaa itna laaK itna- prokao iqayaao.

rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanakao mau#ya du[- ]doSyah$ Cna.pihlaao ]doSya hao gaaoKo- rnarh$ Wara AaMolampIga myaaraqana ijatnao Aina Akao- caaMih Baart Bair gaaoKa-h$ ksarI BaartIya huna Bannao kuraolaa[- p`caar p`saar gana-o. hama`a rnarh$ kunaO pina myaaraqanamaa Baaga ilana jaaMda, iTSa-Tmaa Slaaogana hunC “iva Aar gaaoKa-sa\ enDM p/a]D Tu iba [nDyana”.yaih ]doSyah$ pura gana-kao inaimt kailampao= haf myaaraqana Aina raoTrI dajaI-ila= myaaraqanakao Aayaaojanaa gairekao hao. yaI du[- myaaraqanakao Akao- ]doSya caaih baaihrkao rnarh$laa[- myaaraqanamaa Baaga iladO dajaI-ila= Gaumna Aa]nao p/ao%saana idnau pina hao. jasalao gada- yahaMkao paya-Tnalaa[- pina fa[da pugnaoC.halaO 2 A@Taobar 2016 maa Aayaaoijat  raoTrI dajaI-ila= myaaraqanamaa 740 rnarh$lao Baaga ilaeka iqae jasalao caaMih dajaI-ila=kao e]Ta iktI-maana [ithasa naO rcanaa hunagaekao C.

rna ivaqa raoSanaI fa]NDosanalao cayana garoka rnarh$ baYa- Bair naO AByaasa gaCna-\ Aina ma lagaayat kunaO pina myaaraqana rnarkao inaimt myaaraqana kihlao pina manaaMorHjanaa%mak Kola hao[na\.myaaraqana hama`ao inaimt e]Ta saaQanaa hao.

jaya gaaoKa- !!